Dagboek van Hugo.

Maandag:

Vandaag hebben Rick en ik een scooter gestolen. Het plan was om met de scooter naar Duitsland op vakantie te gaan. Tot die tijd stalden we hem bij mij, want als hij bij Rick stond vernielde zijn broer de scooter en dan kunnen we niet naar Duitsland. Ik zou echt heel graag naar Duitsland willen, want dan ben ik van mijn ouders af. Maar ja, hoe kom ik ooit aan zoveel geld?

Dinsdag:

Vandaag had Rick een idee om aan geld te komen namelijk, om in te breken bij een juwelier. Toen ik het idee te horen kreeg, schoot er een brok door mijn keel. Ik dacht telkens zou ik het doen of zou ik het niet doen? Uiteindelijk besloot ik het wel te doen, omdat ik Ricks vriend wil blijven en ik wil hem blijven steunen vanwege zijn familie. Ik vind het zo zielig dat zijn moeder alcohol verslaafd is en dat zijn vader in de gevangenis zit, daar kan hij allemaal niks aan doen.

Woensdag:

Rick wilde vandaag gaan oefen voor het inbreken, zodat het makkelijker zou zijn als we echt gingen inbreken. Ik vond het een goed idee, maar toch had ik er geen goed gevoel bij als we echt gaan inbreken. Ik weet niet als ik dat durf, zei steeds een stem in mijn hoofd. Maar goed dat wederzijds. We gingen dus oefenen met inbreken en ik moet zeggen dat ging niet verkeerd. Rick gaf me zelfs een compliment. Ik bloosde ervan.

Donderdag:

Ik ging vandaag weer met Rick afspreken. We gingen weer oefenen voor het inbreken. Ik durf dit eigenlijk haast niet te zeggen, maar het ging best goed. Ik hoop ook aan de ene kant dat ik gauw in Duitsland ben, want dan heb ik geen last meer van mijn ouders. Maar ik durf eigenlijk niet in te breken. Toch ga ik het doen, want ik wil Rick liever niet als vriend verliezen.

Vrijdag:

Het was vandaag vrijdag. Het begon eigenlijk wel als een mooie dag, totdat Rick zei dat we morgen echt gingen inbreken. Ik schrok er van. Toen ik thuis was bij het park weg kon ik nergens anders meer aan denken dan aan morgen, ik vind het zo spannend! Maar goed, wat wil ik liever naar Duitsland met mijn beste vriend of nog heel lang met mijn ouders opgescheept zitten? Tja, er was haast geen keus. Rick zei vandaag ook dat ik mijn tas al moest inpakken voor Duitsland. Als we dan klaar zijn met inbreken gaan we gelijk door naar Duitsland. Ik hoop maar dat alles vlekkeloos verloopt.

Zaterdag:

Vannacht had ik super slecht geslapen. Ik dacht telkens maar aan het inbreken. Het was tenslotte ook "de dag". Ongeveer om 11.00 uur ging ik naar het parkje, waar ik afsprak met Rick. In het parkje overlegden we nog even over "hoe en wat". Om 11.30 uur gingen we naar de juwelier, zo onopvallend mogelijk en braken in. Wat was het spannend! Toen we bezig waren met inbreken kwam een man uit zijn kantoor; hij had net op de noodknop gedrukt. De deuren gingen niet dicht, want hij  deed het niet. De man kwam de winkel binnen en dreigde met een honkbalknuppel, het scheelde niet veel of hij sloeg mij knock-out. Rick en ik renden gelijk naar buiten. De man kwam ons achter na. Rick rende gauw het zijstraatje in, waar de scooter geparkeerd was. Ik rende vlak achter hem en natuurlijk was ik zo dom om tegen een pallet dozen aan te knallen. Daardoor verloren we veel tijd op de man, dus moesten we maar weer gaan rennen. Gelukkig zag Rick een Fiat en duwde de bestuurder er uit. Vliegensvlug ging ik in de auto en reden we weg. We hadden nog wel politie achter ons aan, dus ging Rick keihard rijden. Hij lette even niet op en toen... toen knalden wij tegen een boom. En opeens werd ik wakker in het ziekenhuis. Ik mocht gelukkig wel de volgende dag alweer naar huis, want het bleek met mij wel mee te vallen. Rick zag er niet al te best uit.

Zondag:

Vandaag mocht ik weer naar huis. Toen ik thuis was, vroeg ik mijn moeder als ik in de middag naar Rick mocht kijken hoe het met hem ging en dat mocht. Toen ik aangekomen was in het ziekenhuis, zaten twee mensen. Na een tijdje kwam ik er achter dat het de ouders van Rick was. Rick had gelogen over zijn familie en ik maar denken  dat het echt was. Ik dacht dat Rick mij ook altijd als een vriend zag. Ik draaide mij om en ging weer naar huis. Ik heb hierdoor geleerd dat je nooit zo iemand kan vertrouwen. Ik heb nu al geen zin in de rechtszaak. Dat wordt ook één van de ergste dagen uit mijn leven.